Filosofen hebben zich reeds vaak gebogen over het concept autisme, bijvoorbeeld om bepaalde opvattingen uit philosophy of mind te illustreren of om na te denken over de aard van de moraal. Soms hebben filosofen echter te snel bepaalde stereotiepe opvattingen over autisme overgenomen.

In deze lezing geven we een kort overzicht van de relatie tussen autisme en filosofie. We leggen uit dat, net zoals biomedische wetenschappers veel kunnen leren van de dialoog met neurodivergente mensen, ook de filosofie veel baat kan hebben bij zo’n dialoog. Bovendien tonen we aan dat het werken in een team met verschillende neurotypes leidt tot ‘productieve verschillen’. Een inclusieve filosofische praktijk is dus niet enkel rechtvaardiger, maar ook interessanter.